گزارش نخستین سمینار امضاکنندگان فراخوان
برای مداخله ی مشترک جهت سامان یابی لایهی کمونیست طبقه کارگر
farakhancomonisti@yahoo.com,
در پی انتشار سند «فراخوان کمونیستی» (نوامبر 2008) و پس از مدتی بحث و گفتگوی داخلی، نخستین نشست سراسری کسانی که اعلام کرده بودند که با اهداف و اصول آن سند (ضمیمه است) توافق دارند، برگذار شد. این نشست در روز جهانی کارگر 2009 میلادی با سرود انترناسیونال آغاز به کار کرد و به مدت سه روز ادامه یافت. تنی چند از رفقایی که قادر به حضور در این نشست نبودند از طریق ارتباط اینترنتی در بحث ها شرکت داشتند. دو روز نخست این سمینار به بحث پیرامون چند محور مهم مندرج در سند اختصاص یافت. محورهای مورد بحث عبارت بودند از مفهوم بحران جهانی – تاریخی از منظر سوسیالیسم انقلابی، دلایل نقد و گسست از حزبها و سازمانهای مدعی سوسیالیسم، رابطهی دموکراسی با سوسیالیسم، و مفهوم سوسیالیسم از پایین. این بحث ها ضبط شده اند و در نخستین فرصت به صورت نوشتاری منتشر خواهند شد.
روز سوم سمینار اختصاص یافت به بحث و تبادل نظر پیرامون یافتن راهکارهای عملی در جهت راهبُرد امر خودسازماندهی، و همزمان، مداخلهی مشترک سیاسی و نظری برای سامان یابی و همگرایی (کشوری و بینالمللی) لایهی کمونیست طبقه کارگر. تجربه چند ماه گذشته نشان داده است که بحثها و مداخلههای مشترک آغازین رفقای افغانی، ایرانی و کرد برای تدوین «سند فراخوان کمونیستی»، اهمیت ویژه داشته اند. آن رویکرد انترناسیونالیستی، بی شک به امر همگرایی فراکشوری کارگران یاری خواهد رساند.
در مجموع، بحثها به این نتیجه رسید که شرکتکنندگان در این سمینار به کمونیستهای منفرد و مستقل پیشنهاد میکنند که به مبارزه برای ایجاد هستههای مستقل خودسازماندهی سوسیالیستی در محل کار و زندگی (به ویژه در واحدهای تولیدی و صنعتی) روی آورده و این امر مهم را در اولویت فعالیتهای خود قرار دهند. چرا که اتخاذ چنین راهکاری پیشزمینهای خواهد شد تا کمونیستهای منفرد و مستقل از خردهکاری انفرادی به سوی سامانیابی اصولی سوسیالیستی گام گذاشته و به تدریج مشترکاً به امر همگرایی پایهای این طیف پراکنده روی بیاورند. اهمیت این پیشنهاد ناشی از این امر مهم است که هنوز هستههای مستقل کمونیسم انقلابی، به عنوان پیش شرط سامانیافتهی راهبُرد «سوسیالیسم از پایین» در واحدهای تولیدی و صنعتی (دستکم در افغانستان، کردستان عراق و ایران سراغ نداریم؛ با توجه به این که در مورد مشخص ایران، بخش قابل توجهی از نیروی کار شامل کارگران افغانیتبار است) سامان نیافته و مستقر نشده است. بیشک، بدون سامانیابی هستههای سوسیالیستی، همگرایی دموکراتیک و داوطلبانه، و استقرار «سوسیالیسم از پایین» در واحدهای تولیدی و صنعتی، صحبت از مبارزه برای سوسیالیسم انقلابی و کارگری، در حد شعارهای توخالی باقی خواهد ماند.
بدین سان، راهکار پیشنهادی کوتاه مدت امضا کنندگان سند، مبارزه برای ایجاد هستههای مستقل و خودسامانده در محل کار و زندگی ارزیابی شد. البته چگونگی تنظیم روابط و ضوابط این هستههای خودسازمانده را از پیش نمیتوان تعیین کرد. بدیهی است که سوسیالیستهایی که اقدام به ایجاد چنین شکلی از سامانیابی میکنند براساس ظرفیت و توان نظری و عملی خود، و امکانات محلی یا بینالمللی که در اختیار دارند، به طور مستقل، نخست روابط سیاسی و مباحثهها و مداخلههای خود را با یکدیگر تهیه و تنظیم، و سپس با سایر هستههای سوسیالیستی مشابه هماهنگ خواهند کرد. از جمله مهمترین کارهایی که برای این هستههای خودسازمانده پیشنهاد شد؛ آغاز مطالعاتِ جمعیِ نظاممند برای آشنایی با تاریخچه و مفاهیم انقلابی جنبش جهانی کارگری – سوسیالیستی، و مداخلهی متشکل در امور سیاسی، اجتماعی و نظری در عرصهی محلی و منطقهای است. افزون براین، چگونگی ایجاد ارتباط با سوسیالیستهای منفرد (و یا محافل مشابه) فعال در سایر کشورها، برای مباحثه و مداخلهی مشترک، به عنوان مهمترین راهکار موازی این طیف در عرصهی جنبش جهانی کمونیستی ارزیابی شد.
در این راستا، در دورهی بعدی کار، امر ترجمهی «سند فراخوان کمونیستی» به دیگر زبانهای عمده، و آغاز مباحثه، و در صورت لزوم مداخلهی مشترک با فعالان منفرد جنبش کمونیستی در عرصهی جهانی، از اهمیت خاص خودساماندهی سوسیالیسم انقلابی برآورد گردید.
بدین ترتیب، تصمیم گرفته شد که مباحثه برای همگرایی با دو گرایش از طیف منفردین کمونیست در عرصهی جهانی از اهمیت ویژه برخوردار است: الف- بحث پیرامون همگرایی با هستههای سوسیالیستی خودسازمانده (و همچنین کمونیستهای منفرد) که با اهداف و اصول کلی مندرج در «سند فراخوان کمونیستی» خود را (البته با حفظ برخی انتقادها) همسو و همنظر میدانند. ب- تبادل نظر با کمونیستهای غیرتشکیلاتی و محافل منفردی که به طور جدی تمایل به همگرایی و آغاز بحث را نشان میدهند، اما، در ضمن انتقادهایی اساسی و پرسشهایی ریشهای نیز به مفاهیم، اهداف و اصول منتشر شده در سند فراخوان کمونیستی دارند. این سمینار در روز یکشنبه 3 مه با سرود انترناسیونال به کار خود پایان داد.
بدین سان، از تمام کمونیستهای منفرد دعوت میشود که مشترکاً در این فرایند همگرایی شرکت کنند. برای تنظیم سامانیابی این کار بزودی به انتشار «بولتن مباحثهها و مداخلههای کمونیستهای منفرد» مبادرت خواهد شد.
مه 2009 میلادی
برای مداخله ی مشترک جهت سامان یابی لایهی کمونیست طبقه کارگر
farakhancomonisti@yahoo.com,
در پی انتشار سند «فراخوان کمونیستی» (نوامبر 2008) و پس از مدتی بحث و گفتگوی داخلی، نخستین نشست سراسری کسانی که اعلام کرده بودند که با اهداف و اصول آن سند (ضمیمه است) توافق دارند، برگذار شد. این نشست در روز جهانی کارگر 2009 میلادی با سرود انترناسیونال آغاز به کار کرد و به مدت سه روز ادامه یافت. تنی چند از رفقایی که قادر به حضور در این نشست نبودند از طریق ارتباط اینترنتی در بحث ها شرکت داشتند. دو روز نخست این سمینار به بحث پیرامون چند محور مهم مندرج در سند اختصاص یافت. محورهای مورد بحث عبارت بودند از مفهوم بحران جهانی – تاریخی از منظر سوسیالیسم انقلابی، دلایل نقد و گسست از حزبها و سازمانهای مدعی سوسیالیسم، رابطهی دموکراسی با سوسیالیسم، و مفهوم سوسیالیسم از پایین. این بحث ها ضبط شده اند و در نخستین فرصت به صورت نوشتاری منتشر خواهند شد.
روز سوم سمینار اختصاص یافت به بحث و تبادل نظر پیرامون یافتن راهکارهای عملی در جهت راهبُرد امر خودسازماندهی، و همزمان، مداخلهی مشترک سیاسی و نظری برای سامان یابی و همگرایی (کشوری و بینالمللی) لایهی کمونیست طبقه کارگر. تجربه چند ماه گذشته نشان داده است که بحثها و مداخلههای مشترک آغازین رفقای افغانی، ایرانی و کرد برای تدوین «سند فراخوان کمونیستی»، اهمیت ویژه داشته اند. آن رویکرد انترناسیونالیستی، بی شک به امر همگرایی فراکشوری کارگران یاری خواهد رساند.
در مجموع، بحثها به این نتیجه رسید که شرکتکنندگان در این سمینار به کمونیستهای منفرد و مستقل پیشنهاد میکنند که به مبارزه برای ایجاد هستههای مستقل خودسازماندهی سوسیالیستی در محل کار و زندگی (به ویژه در واحدهای تولیدی و صنعتی) روی آورده و این امر مهم را در اولویت فعالیتهای خود قرار دهند. چرا که اتخاذ چنین راهکاری پیشزمینهای خواهد شد تا کمونیستهای منفرد و مستقل از خردهکاری انفرادی به سوی سامانیابی اصولی سوسیالیستی گام گذاشته و به تدریج مشترکاً به امر همگرایی پایهای این طیف پراکنده روی بیاورند. اهمیت این پیشنهاد ناشی از این امر مهم است که هنوز هستههای مستقل کمونیسم انقلابی، به عنوان پیش شرط سامانیافتهی راهبُرد «سوسیالیسم از پایین» در واحدهای تولیدی و صنعتی (دستکم در افغانستان، کردستان عراق و ایران سراغ نداریم؛ با توجه به این که در مورد مشخص ایران، بخش قابل توجهی از نیروی کار شامل کارگران افغانیتبار است) سامان نیافته و مستقر نشده است. بیشک، بدون سامانیابی هستههای سوسیالیستی، همگرایی دموکراتیک و داوطلبانه، و استقرار «سوسیالیسم از پایین» در واحدهای تولیدی و صنعتی، صحبت از مبارزه برای سوسیالیسم انقلابی و کارگری، در حد شعارهای توخالی باقی خواهد ماند.
بدین سان، راهکار پیشنهادی کوتاه مدت امضا کنندگان سند، مبارزه برای ایجاد هستههای مستقل و خودسامانده در محل کار و زندگی ارزیابی شد. البته چگونگی تنظیم روابط و ضوابط این هستههای خودسازمانده را از پیش نمیتوان تعیین کرد. بدیهی است که سوسیالیستهایی که اقدام به ایجاد چنین شکلی از سامانیابی میکنند براساس ظرفیت و توان نظری و عملی خود، و امکانات محلی یا بینالمللی که در اختیار دارند، به طور مستقل، نخست روابط سیاسی و مباحثهها و مداخلههای خود را با یکدیگر تهیه و تنظیم، و سپس با سایر هستههای سوسیالیستی مشابه هماهنگ خواهند کرد. از جمله مهمترین کارهایی که برای این هستههای خودسازمانده پیشنهاد شد؛ آغاز مطالعاتِ جمعیِ نظاممند برای آشنایی با تاریخچه و مفاهیم انقلابی جنبش جهانی کارگری – سوسیالیستی، و مداخلهی متشکل در امور سیاسی، اجتماعی و نظری در عرصهی محلی و منطقهای است. افزون براین، چگونگی ایجاد ارتباط با سوسیالیستهای منفرد (و یا محافل مشابه) فعال در سایر کشورها، برای مباحثه و مداخلهی مشترک، به عنوان مهمترین راهکار موازی این طیف در عرصهی جنبش جهانی کمونیستی ارزیابی شد.
در این راستا، در دورهی بعدی کار، امر ترجمهی «سند فراخوان کمونیستی» به دیگر زبانهای عمده، و آغاز مباحثه، و در صورت لزوم مداخلهی مشترک با فعالان منفرد جنبش کمونیستی در عرصهی جهانی، از اهمیت خاص خودساماندهی سوسیالیسم انقلابی برآورد گردید.
بدین ترتیب، تصمیم گرفته شد که مباحثه برای همگرایی با دو گرایش از طیف منفردین کمونیست در عرصهی جهانی از اهمیت ویژه برخوردار است: الف- بحث پیرامون همگرایی با هستههای سوسیالیستی خودسازمانده (و همچنین کمونیستهای منفرد) که با اهداف و اصول کلی مندرج در «سند فراخوان کمونیستی» خود را (البته با حفظ برخی انتقادها) همسو و همنظر میدانند. ب- تبادل نظر با کمونیستهای غیرتشکیلاتی و محافل منفردی که به طور جدی تمایل به همگرایی و آغاز بحث را نشان میدهند، اما، در ضمن انتقادهایی اساسی و پرسشهایی ریشهای نیز به مفاهیم، اهداف و اصول منتشر شده در سند فراخوان کمونیستی دارند. این سمینار در روز یکشنبه 3 مه با سرود انترناسیونال به کار خود پایان داد.
بدین سان، از تمام کمونیستهای منفرد دعوت میشود که مشترکاً در این فرایند همگرایی شرکت کنند. برای تنظیم سامانیابی این کار بزودی به انتشار «بولتن مباحثهها و مداخلههای کمونیستهای منفرد» مبادرت خواهد شد.
مه 2009 میلادی
۱ نظر:
دست رفیق بهزاد کاظمی برای این گزارش کوتاه درد نکند!
ارسال یک نظر